Pokémon staat bekend om zijn gezinsvriendelijke aantrekkingskracht, met zijn hoofdspellen die consequent een E verdienen voor iedereen die de beoordeling heeft en zelfs de jongste spelers uitnodigt in zijn levendige universum. Terwijl geliefde personages zoals Pikachu en Eevee vaak centraal staan, dragen sommige Pokémon verrassend donkere verhalen. Verborgen in hun Pokédex -inzendingen zijn verhalen over ontvoeringen en zelfs gruwelijke moorden, die een huiveringwekkende laag toevoegen aan de anders vrolijke gevel van de franchise. Deze donkere verhalen reiken verder dan de games in andere media, zoals de Pokémon Children's Cartoon, die verontrustende percelen bevatte met Pokémon zoals Hypno hypnotisatie en ontvoering van kinderen om te feesten op hun dromen.
IGN heeft een lijst samengesteld van wat we beschouwen als de vijf engste Pokédex -inzendingen, hoewel dit slechts het topje van de ijsberg is. Opmerkelijke vermeldingen zijn onder meer Mimikyu, die, vermomd als Pikachu om vrienden aan te trekken, sinistere bedoelingen herbergt in de richting van de mascotte van de franchise; Haunter, bekend om het stalken van mensen in donkere steegjes en het veroorzaken van de dood met slechts lik; en Hypno, wiens donkere verhaallijn in de animatieserie de ontvoering van kinderen omvat.
ANTWOORDSEE RESULTATENDRIFLOON --------
Het was eindelijk vrijdag en het jonge meisje uit Floaroma Town kon haar opwinding niet bedwingen. Ze at gretig haar ontbijt, enthousiast om te beginnen met het plukken van het weekend, haar favoriete tijdverdrijf. Het einde van de schoolweek kon niet snel genoeg komen, omdat ze ernaar uitkeek om tijd met haar ouders door te brengen, vol met lachen en vreugde. Ze stormde naar de Valley Windworks, bekend om zijn unieke bloemen, ondanks dat ze wist dat het riskant was om daar zonder een Pokémon te wagen. Toch beschouwde ze het de veiligste, meest serene plek in Sinnoh.
Bij aankomst werd ze begroet door een zee van levendige bloemen in roze, geel en rood. Haar aandacht werd echter snel getrokken door een betoverend gezicht: een glinsterende paarse ballon die zachtjes in de wind zwaaide. Betoverd rende ze naartoe en greep zijn touwtje, alleen om te worden ontmoet door de blik van de ballon - een groot, geel kruis en twee holle zwarte ogen. De ballon trok zachtjes, en het meisje, geamuseerd, volgde. Het trok haar elke keer een beetje verder en hoger, het touw dat om haar pols kronkelde. De ballon, die haar niet te zwaar vond, noch te onhandelbaar, bleef stijgen en het meisje werd nooit meer gezien.
Difloon, bekend als de Ballon Pokémon, brengt een huiveringwekkende draai aan het onschuldige beeld van het speeltje van een kind. Terwijl sommige van zijn Pokédex -inzendingen relatief goedaardig zijn en het noemen als een "Pokémon gevormd door de geesten van mensen en Pokémon", duiken anderen in een donkerder gebied. Inzendingen beschrijven het als een wezen dat "aan de handen van kinderen trekt om ze weg te stelen", en waarschuwt dat "elk kind dat drijft voor een ballon en het vasthoudt, het vermist kan worden." Nog een huiveringwekkende entry -opmerkingen: "Het ronde lichaam is gevuld met zielen en breidt elke keer uit dat het iemand weggaat." Difloon's optredens in de Spelen, beperkt tot vrijdag in de Valley Windworks in Diamond en Pearl, voeg een element van mysterie toe, maar de inname Pokédex -inzendingen omzetten dat mysterie in een sinister verhaal.
Banet
De ouders van de jongen waren in toenemende mate gealarmeerd toen zijn koorts verrijkte, zijn huid grijs werd en zijn spraak onbegrijpelijk werd. Ondanks de inspanningen van de beste artsen uit Mauville en Slateport, verslechterde zijn toestand. In een moment van hoop fluisterde de jongen zwak: "Mijn pop." Wanhopig presenteerden zijn ouders hem verschillende speelgoed uit zijn collectie - Pikachu, Lotad, Skitty en Treecko - maar hij verwierp ze allemaal met de kleine kracht die hij nog had.
Verward doorzochten zijn ouders hun huis, snuffelden door laden en planken totdat ze een vervaagde, haveloze pop ontdekten met gloeiende rode ogen en een gouden rits voor een mond onder het bed. De moeder herkende het onmiddellijk; Het was een pop die ze jaren geleden hadden weggegooid toen ze hem de nieuwste Poké -poppen kochten van het warenhuis van Lilycove. Vochtig, beschadigd en versierd met scherpe pennen, leek de pop kwaadwillig. Terwijl de jongen ernaar reikte, snakte de moeder naar adem, en de pop leek leek te leven, sprong uit haar handen en uit het raam. Tot hun opluchting leek de toestand van de jongen enigszins te verbeteren.
Zelfs in de gezinsvriendelijke wereld van Pokémon vinden horrortropen een plek. Banette, de Marionette Pokémon, is het antwoord van de franchise op Annabelle of Chucky, die de wraakzuchtige geest van een weggegooide pop belichaamt. De Pokédex -inzendingen onthullen zijn oorsprong en intenties: "Een pop die een Pokémon werd over zijn wrok omdat hij verworpen werd. Het zoekt het kind dat het heeft verstoten." Een andere inzending stelt: "Deze Pokémon is ontwikkeld uit een verlaten pop die een wrok heeft verzameld. Het wordt gezien in donkere steegjes." De meer directe toegang waarschuwt: "Het is een gevuld speelgoed dat werd weggegooid en bezeten werd, ooit op zoek naar degene die het weggooide zodat het zijn wraak kan eisen." Banette brengt schade toe door als een beeltenis te fungeren en pinnen op zichzelf te plakken om het kind pijn te doen. Alleen door zijn brede glimlach uit te ritsen of weer genegenheid te tonen, kan zijn negatieve energie worden weggenomen.
Zandygast
Op een pittoreske zomerdag genoten de inwoners van Melemele Island van Big Wave Beach. Sommigen surfen, anderen op zonnebaden en kinderen bouwden zandkastelen. Terwijl de zon onderging, gingen de andere kinderen naar huis, maar de ene jongen bleef vastbesloten om zijn Grand Sandcastle te voltooien. Het strand werd rustig, maar de focus van de jongen wankelde nooit, zich niet bewust van de veranderende zandkastelen om hem heen.
De schaduwen van deze zandkastelen waren langwerpig tegen de zonsondergang en omhullen de jongen terwijl hij zich omdraaide om een Pokémon te zien die lijkt op een zandkasteel met een gapende mond en zielloze ogen. Vorderend voor een vriendelijk wezen, reikte hij naar een rode schade die in zijn hoofd is ingebed. In een gruwelijke wending overspoelde de Pokémon zijn hand, en net als drijfzand consumeerde het langzaam zijn hele lichaam terwijl hij tevergeefs schreeuwde.
Sandygast, de Sandcastle-thema Pokémon, schuilt zijn schijnbaar onschuldige uiterlijk met zijn sinistere aard. De Pokédex -inzendingen zijn voorzichtig: "Als je zandheuvels bouwt wanneer je speelt, vernietig ze dan voordat je naar huis gaat, of ze kunnen bezeten worden en Sandygast worden." Een andere inzending stelt onheilspellend: "Sandygast bewoont voornamelijk op stranden. Het neemt de controle over iedereen die zijn hand in zijn mond legt, waardoor ze zijn lichaam groter moeten maken." De ware horror ontvouwt zich wanneer Sandygast evolueert naar Palossand, bekend als de "Beach Nightmare", die "zijn prooi in het zand trekt door het zand zelf te regelen, en dan zuigt het hun ziel uit." Bijkomende inzendingen onthullen dat "begraven onder het kasteel massa's opgedroogde botten zijn van degenen wiens vitaliteit het heeft afgetapt", wat bevestigt dat Sandygast en Palossand hun slachtoffers consumeren om sterker te worden.
Trillig
Het drukke seizoen was afgelopen en de oudere vrouw genoot van haar ochtendzwemmen in de nu rustige wateren van Unlala Town. Ze gaf de voorkeur aan de stillere tijden, zelfs als het water koeler was. Nadat ze 70 jaar van deze kusten had gezwommen, stond ze nu niet op het punt te stoppen. De golven waren die dag woelig, maar ze zwom met hernieuwde kracht, niet wetende dat de stroom haar verder had gedragen. Ze merkte eindelijk de verre kust op en voelde een lichte paniek, zich realiserend hoe ver ze was afgedreven.
Worstelend om terug te keren, pauzeerde ze regelmatig om op adem te komen, waarbij ze elke stop toestaan de stroming haar verder weg te trekken. Het was toen dat een Pokémon uit het water tevoorschijn kwam, centimeters van haar gezicht. Aanvankelijk voorzichtig, nam ze aan dat het wilde helpen en reikte ermee uit. De Pokémon sloeg zijn armen om haar heen, waardoor ze kon rusten zonder te drijven. Nadat ze het wezen had bedanken, probeerde ze terug te zwemmen, maar merkte dat ze niet konden bewegen. Verlamd keek ze in afgrijzen toe terwijl de Pokémon begon onder te dompelen en haar in de diepten sleepte.
Frillish, de drijvende Pokémon, verbergt een dodelijke aard achter zijn eenvoudige uiterlijk. De Pokédex -inzendingen roepen de angst op voor de onbekende diepten van de oceaan. "Met zijn dunne, sluierachtige armen gewikkeld rond het lichaam van zijn tegenstander, zinkt het naar de oceaanbodem", leest een beschrijving. Een andere huiveringwekkende inzending onthult: "De dunne, sluierachtige armen hebben tienduizenden giftige stingers. Ze verlammen prooi met gif en slepen ze vervolgens naar hun lair, vijf mijl onder het oppervlak." De slachtoffers van Frillish blijven bij bewustzijn terwijl ze worden getrokken, zich bewust van hun naderende ondergang terwijl ze verdrinken.
Froslass
Hij wist dat hij zich niet had moeten wagen. De berg was 's nachts verraderlijk en de sneeuwstorm maakte het zicht onmogelijk. Toch had hij de kreet van een vrouw gehoord en een klop op zijn deur. Hij woonde alleen op de piek van de berg en voelde zich gedwongen om te helpen. Gebundeld, stapte hij in de storm maar verloor snel zijn lagers.
Relief spoelde over hem heen toen hij een grotingang zag, een potentiële toevluchtsoord van de storm. Binnen was de kou intens, bijna buitenaardse, maar het was beter dan tegenover de sneeuwstorm. Terwijl hij zijn lantaarn aanstak, zag hij de grotmuren in dik ijs bedekt. Verbaasd door de aanhoudende kou, onderzocht hij het ijs nauwer, alleen om terug te schuwen in afgrijzen bij het zien van het gezicht van een andere man die erin bevroren is. Zijn ogen schoten rond en onthulden meer lichamen ingekapseld in het ijs. Terwijl hij zich omdraaide om te vluchten, dreef een ijzige Pokémon voor hem. Het ging vooruit en dwong hem terug totdat hij tegen de ijzige muur werd gedrukt. De Pokémon ademde een ijzige adem uit en terwijl hij hem omhulde, besefte hij dat hij weer een bevroren decoratie in zijn hol werd.
Froslass belichaamt elementen van de Japanse Yōkai Yuki-Honna en de Griekse Medusa. De Pokédex -inzendingen beschrijven het als "de ziel van een vrouw verloren op een besneeuwde berg bezat een ijspegel, en werd deze Pokémon. Het voedsel dat het meest geniet is de zielen van mensen." Een andere inzending stelt kuitly zegt: "Het bevriest wandelaars die zijn gekomen om besneeuwde bergen te beklimmen en ze terug naar zijn huis te dragen. Het gaat alleen achter mannen aan die het denkt zijn knap." Verdere inzendingen onthullen dat Froslass zijn slachtoffers lokt tijdens Blizzards en ze naar zijn hol sleept waar "ze worden decoraties worden", netjes opgesteld voor display. De verhalen van Froslass zijn inderdaad huiveringwekkend.
