De nieuwe film van regisseur Ryan Coogler, *Sinners *, overstijgt het typische vampier horrorgenre door kijkers onder te dompelen in de levendige setting van Mississippi in de jaren dertig. De film maakt gebruik van de blues op unieke wijze, vaak genaamd "The Devil's Music" door hedendaagse predikers, om zich te verdiepen in het leven van zijn overwegend Afro-Amerikaanse personages, geleid door Michael B. Jordan, die Twin Brothers Smoke and Stack speelt.
Eric Goldman van IGN benadrukte in zijn gloeiende recensie dat * zondaars * doordrenkt is met muziek, beginnend met de blues uitgevoerd door personages Sammie (Miles Caton) en Delta Slim (Delroy Lindo) op Smoke en Stack's locatie. Coogler gebruikt de blues als een thematisch anker om te onderzoeken hoe muziek mensen in verschillende generaties en achtergronden verenigt, zelfs als ze zich niet bewust zijn van de historische draden die ze verbinden. De vampierleider, Remmick (Jack O'Connell), voegt een laag complexiteit toe door de blues te parallel met de Ierse volksmuziek van zijn erfgoed, die een steeds belangrijkere rol speelt in de hele film.
Door de lens van Afro-Amerikaanse blues en Ierse volksmuziek onderzoekt Coogler de gedeelde koloniale geschiedenis van mensen en vampieren. Beide muzikale genres worden gevierd in spectaculaire setstukken, waardoor * zondaars * een "muzikale aangrenzende" film zijn die levendig aantoont hoe muziek door de tijd heen weerspiegelt en zijn makers onsterfelijk maakt.
In een recent interview met IGN besprak Ryan Coogler de betekenis van blues en Ierse muziek in *Sinners *, de opvallende muzikale sequenties van de film, en waarom de vampire -antagonist, Remmick, zo persoonlijk impactvol was om te schrijven als Killmonger was in *Black Panther *. Het volgende gesprek is bewerkt voor duidelijkheid.
** IGN: Kun je praten over wat bluesmuziek betekent voor deze wereld en deze personages? **Ryan Coogler: Blues Music is een diepgaande bevestiging van de volledige mensheid voor de personages. Het is verweven met kerkmuziek, maar het wordt bestempeld als de muziek van de duivel vanwege het oordeel waarmee het werd geconfronteerd. Terwijl kerkmuziek op de ziel is, omarmt bluesmuziek zowel de ziel als het vlees, erkent de pijn, verlangens en woede die met het leven gepaard gaat. Het is een vorm van opstand tegen de onderdrukkende omstandigheden waarmee deze mensen worden geconfronteerd, waarbij de schoonheid van de menselijke conditie in zijn geheel wordt gevierd, in tegenstelling tot de meer gezegde kerkmuziek.
Bluesmuziek biedt een veilige ruimte in juke gewrichten waar individuen hun authentieke zelf kunnen zijn, vrij van de beperkingen van maatschappelijke verwachtingen. Het is een plek waar je je ware verlangens en identiteit kunt uiten, iets dat uitdagends is om te doen in de onderdrukkende omgeving van een katoenen veld.
IGN: Wat is uw lees over de vampiergemeenschap? Ze brengen al deze mensen van verschillende rassen en achtergronden samen, maar nu zijn ze een collectief in plaats van individu. Er is waarschijnlijk veel manieren waarop mensen kunnen interpreteren wat dat betekent.
Ryan Coogler: Ik ben dol op deze film en wil dat het zo authentiek mogelijk resoneert met het publiek. Zodra het op 18 april is vrijgegeven, is het van de kijkers. Ik stortte mijn hart in om Remmick te schrijven, net zoals ik deed met Killmonger in Black Panther . Ik wilde dat Remmick een mastervampire zou worden en de diepte van zijn personage en de groepsdynamiek verkende terwijl ze zich in de hele film ontwikkelden. Zijn karakter daagt vooropgezette noties uit en presenteert als één ding, maar onthult een diepere, complexere identiteit. Zijn connectie met de mensen met wie hij communiceert, ongeacht ras, is krachtig en opwindend.
25 beste vampierfilms aller tijden
26 afbeeldingen 
IGN: Mijn twee favoriete sequenties in deze film zijn de twee grote showstopping muzikale setstukken. De juke joint en dan krijgen de vampieren ook die van hen.
Ryan Coogler: Die scènes vormen het hart van de film en presenteren fellowship en liefde. Ze zijn cruciaal om de essentie van de film te begrijpen en weerspiegelt de veerkracht van de personages tegen onderdrukkende structuren. De juke joint en Ierse stappendansscènes zijn rebellie, die de culturele crossovers en de tijdloze aard van muziek benadrukken. Ik wilde het wonder en de opwinding van een filmische ervaring oproepen, net zoals het voor het eerst zien van dinosaurussen in een jeep.
Zondaarsgalerij
12 afbeeldingen 
IGN: De Juke Joint-reeks is bijzonder verbazingwekkend omdat deze wordt opgevoerd als een één-ER. Je speelt met de tijd en je laat ook de culturele crossovers zien. Visueel laat je ons zien hoe muziek tijdloos is, of in ieder geval wat het bij mensen naar voren brengt, is tijdloos. Op welk moment besefte je dat je met de tijd in die scène wilde spelen?
Ryan Coogler: Het idee is ontstaan tijdens het schrijfproces. We hadden meer nodig dan vampirisme; We hadden andere bovennatuurlijke elementen nodig. Ik wilde het gevoel van getuige van een virtuoze prestatie en de gemeenschappelijke ervaring van het begrijpen van de culturele betekenis ervan vastleggen. Cinema is mijn taal en ik wilde dat transcendente gevoel uniek door films communiceren. De Juke Joint -cultuur van de jaren 1930 ontwikkelde zich als een reactie op onderdrukking en biedt een ruimte waar muziek generaties zou kunnen overbruggen.
IGN: Er is later dat tweede Tour de Force Musical Set-stuk, en het is vanuit het perspectief van de Vampires met behulp van traditionele Ierse volksmuziek.
Ryan Coogler: Ierse volksmuziek belichaamt een fascinerend contrast, net als de Delta Blues. Nummers als "Rocky Road to Dublin" brengen hartverscheurende verhalen over met een energieke flair, die de veerkracht en verborgen betekenissen binnen zowel Afrikaanse als Ierse culturen weerspiegelen. Remmick, de vampier, vindt een verband met de mensen die hij tegenkomt en begrijpt hun worstelingen intiem. Deze gedeelde ervaring overstijgt raciale verschillen en voedt de opwinding en passie achter de creatie van de film.
