Nowy film reżysera Ryana Cooglera, *Sinners *, wykracza poza typowy gatunek horroru wampirów, zanurzając widzów w żywych miejscach Mississippi w latach 30. XX wieku. Film wyjątkowo wykorzystuje bluesa, często nazywaną „muzyką diabła” współczesnych kaznodziejów, aby zagłębić się w życie swoich głównie afroamerykańskich postaci, prowadzonych przez Michaela B. Jordana, który gra braci bliźniaczych dym i stos.
Eric Goldman z IGN podkreślił w swojej świecącą recenzję, że * Sinners * jest nasycony muzyką, zaczynając od bluesa wykonanych przez postacie Sammie (Miles Caton) i Delta Slim (Delroy Lindo) w Smoke and Stack's Venue. Coogler używa bluesa jako tematycznej kotwicy do odkrywania, w jaki sposób muzyka jednoczy ludzi z różnych pokoleń i tła, nawet jeśli nie są świadomi historycznych wątków łączących je. Lider wampirów, Remmick (Jack O'Connell), dodaje warstwę złożoności poprzez równoległość z irlandzką muzyką ludową jego dziedzictwa, która odgrywa coraz bardziej znaczącą rolę w całym filmie.
Poprzez obiektyw afroamerykańskiej bluesa i irlandzkiej muzyki ludowej Coogler bada wspólne kolonialne historie ludzi i wampirów. Oba gatunki muzyczne są celebrowane w spektakularnych zestawach, co czyni * grzeszników * „muzycznym sąsiednim” filmem, który żywo pokazuje, jak muzyka przypomina czas w czasie i uwiecznia swoich twórców.
W niedawnym wywiadzie dla IGN Ryan Coogler omówił znaczenie bluesa i muzyki irlandzkiej w *Sinners *, wyróżniających się sekwencjach muzycznych filmu i dlaczego antagonista wampirów, Remmick, był tak samo wpływowy, jak pisać, jak Killmonger był w *Czarnej Pantery *. Poniższa rozmowa została zredagowana dla jasności.
** IGN: Czy możesz porozmawiać o tym, co muzyka bluesowa oznacza dla tego świata i tych postaci? **Ryan Coogler: Blues Music to głębokie potwierdzenie pełnej ludzkości dla bohaterów. Jest spleciony z muzyką kościelną, ale jest nazywany muzyką diabła ze względu na wyrok, z którym się spotkał. Podczas gdy muzyka kościelna jest przeznaczona na duszę, muzyka bluesowa obejmuje zarówno duszę, jak i ciało, uznając ból, pragnienia i gniew, które przychodzą z życiem. Jest to forma buntu przeciwko opresyjnym okolicznościom, przed którymi stoją te ludzie, celebrując piękno ludzkiej kondycji w całości, w przeciwieństwie do bardziej zdezynfekowanej muzyki kościelnej.
Blues Music zapewnia bezpieczną przestrzeń w stawach szafy, w której jednostki mogą być ich autentycznym ja, wolne od ograniczeń oczekiwań społecznych. Jest to miejsce, w którym możesz wyrazić swoje prawdziwe pragnienia i tożsamość, coś trudnego do zrobienia w opresyjnym środowisku bawełnianego pola.
IGN: Jaki jest twój czytanie w społeczności wampirów? Łączą wszystkie osoby z różnych ras i pochodzenia, ale teraz są one raczej kolektywne niż indywidualne. Prawdopodobnie istnieje wiele sposobów interpretacji tego, co to znaczy.
Ryan Coogler: Uwielbiam ten film i chcę, aby rezonował z publicznością tak autentycznie, jak to możliwe. Po wydaniu 18 kwietnia należy do widzów. Wylałem serce w pisanie remmick, podobnie jak z Killmongerem w Czarnej Pantery . Chciałem, aby Remmick był mistrzem wampirów, badając głębię swojej postaci i dynamikę grupy podczas rozwijania się w całym filmie. Jego postać kwestionuje z góry przyjęte pojęcia, przedstawiając jedno, ale ujawniając głębszą, bardziej złożoną tożsamość. Jego związek z ludźmi, z którymi wchodzi w interakcje, bez względu na rasę, jest potężny i ekscytujący.
25 najlepszych filmów wampirów wszechczasów
26 zdjęć 
IGN: Moje dwie ulubione sekwencje w tym filmie to dwa wielkie utwory muzyczne. Juke Joint One, a potem wampiry również dostają swoje.
Ryan Coogler: Te sceny są sercem filmu, pokazując społeczność i miłość. Są kluczowe dla zrozumienia esencji filmu, odzwierciedlając odporność bohaterów wobec opresyjnych struktur. Juke Wspólne i irlandzkie sceny taneczne to akty buntu, podkreślające crossovery kulturowe i ponadczasowy charakter muzyki. Chciałem wywołać cud i podniecenie kinematycznym doświadczeniem, podobnie jak po raz pierwszy oglądanie dinozaurów w jeepie.
Galeria Sinners
12 zdjęć 
IGN: Sekwencja juke jest szczególnie niesamowita, ponieważ jest wystawiana jako jeden er. Bawicie się czasem i pokazujesz także crossover kulturowy. Wizualnie pokazujesz nam, w jaki sposób muzyka jest ponadczasowa, a przynajmniej to, co wydobywa ludziom, jest ponadczasowe. W którym momencie zdałeś sobie sprawę, że chcesz grać z czasem w tej scenie?
Ryan Coogler: Pomysł pojawił się podczas procesu pisania. Potrzebowaliśmy więcej niż wampiryzm; Potrzebowaliśmy innych elementów nadprzyrodzonych. Chciałem uchwycić poczucie świadczenia występu wirtuozu i wspólnego doświadczenia zrozumienia jego znaczenia kulturowego. Kino jest moim językiem i starałem się przekazać to transcendentne uczucie wyjątkowo poprzez film. Wspólna kultura Juke z lat 30. XX wieku rozwinęła się w odpowiedzi na ucisk, zapewniając przestrzeń, w której muzyka może pokoleń pokoleń.
IGN: Istnieje drugi zestaw muzyczny Tour de Force później, a z perspektywy wampirów przy użyciu tradycyjnej irlandzkiej muzyki ludowej.
Ryan Coogler: Irlandzka muzyka ludowa ucieleśnia fascynujący kontrast, podobnie jak Delta Blues. Piosenki takie jak „Rocky Road to Dublin” przekazują bolesne historie o energicznym stylu, odzwierciedlając odporność i ukryte znaczenia w kulturach afrykańskich i irlandzkich. Remmick, wampir, znajduje związek z ludźmi, których spotyka, rozumiejąc ich walki. To wspólne doświadczenie wykracza poza różnice rasowe, podsycając emocje i pasję do stworzenia filmu.
